Από την Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων δίνονται οι παρακάτω ενδεικτικές απαντήσεις και λύσεις των θεμάτων και υπενθυμίζεται για άλλη μια φορά ότι κάθε απάντηση ή λύση επιστημονικά τεκμηριωμένη είναι αποδεκτή.

B1. ingenter

    facies

    simillimo

    quae

    exercitus

    proeliis

    minaciora

    illud

    penatium

    nulli rei

     diutius

     miser

     hac

     morte

     servitutis

 

Β2α.  existimem

         veniendo

         aspice 

         concipient

         praeesse

         abisset

        abstenturam

         habebuntur

         passuram esse

         possitis

 B2.β  ingrediamur

          ingrederemur

          ingressuri simus

          ingressi simus

          ingressi essemus

 

Γ1α.   magnitudinis: γενική της ιδιότητας στο hominem.

          consul: παράθεση στο T. Manlius.

          aliquando: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο abiret.

          animo:  αφαιρετική του τρόπου στο perveneras.

          miserrima: κατηγορούμενο στο υποκείμενο ego  του ρήματος futura sum.

 

Γ1β.    se: υποκείμενο στο esse / σε αιτιατική επειδή το απαρέμφατο είναι ειδικό και το υποκείμενό του τίθεται σε πτώση αιτιατική και δεν παραλείπεται.

           ego: υποκείμενο του τελικού απαρτεμφάτου pati / σε ονομαστική / ταυτοπροσωπία.

 

Γ1γ.    Dux hostium filium his verbis proelio lacessivit.

 

Γ1δ.  qui natus erat / est

         dum ingrederis/ re

 

Γ2α. si pergis ... manet : ανοιχτή υπόθεση στο παρόν

       si perrexisses ... mansisset

       si pergas .. maneat

 

Γ2β. non habens / ονομαστική πτώση/ συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος essem (βιβλίο καθηγητή, σελ. 127)

 

Γ2γ. Quem simul aspexit Cassius: βιβλίο μαθητή, Α΄τεύχος, σελ. 94, παράγραφος 3

        cum aliquando castra abiret: βιβλίο μαθητή, Β΄τεύχος, σελ. 31, παράγραφος 6

ΤΕΥΧΟΣ Α΄, σ. 94

3. Οι χρονικές προτάσεις που εισάγονται με το postquam(αφού), ubi και ut (όταν, μόλις) και simul (μόλις) εκφράζουν το προτερόχρονο. Όταν αναφέρονται στο παρελθόν, συνήθως εκφέρονται με οριστική του παρακειμένου.

ΤΕΥΧΟΣ Β΄, σ. 31

6. Για τις διηγήσεις του παρελθόντος χρησιμοποιείται πολύ συχνά ο σύνδεσμος c u m με υποτακτική παρατατικού (για πράξη σύγχρονη) και υπερσυντελίκου (για πράξη προτερόχρονη). Ο cum αυτός, που αποδίδεται με το "όταν" , είναι γνωστός ως ιστορικός ή διηγηματικός και δεν έχει κάτι αντίστοιχο στα αρχαία ελληνικά.

   Ο χρονικός c u m  με οριστική μας πληροφορεί απλώς για το χρόνο που έγινε κάτι π.χ. cum venit = όταν ήλθε, τότε που ήλθε. Αντίθετα, ο ιστορικός cum υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση. Δημιουργεί μια σχέση αιτίου και αιτιατού ανάμεσά τους. Είναι φανερός εδώ ο ρόλος του υποκειμενικού  στοιχείου που υπάρχει στην υποτακτική.